Η ζωή μας φέρνει πολλές να αντιμετωπίσουμε μονοπάτια άγνωστα για μας. Θα της λέγαμε προκλήσεις και δοκιμασίες. Άλλες φορές όμως μας αφήνει στην ρουτίνα, στην βαρετή πλέον καθημερινότητα. Εκεί ελπίζουμε πως μια μέρα μαγικά θα ξεφύγουμε από εκείνη. Θα ξεφύγουμε από τον παλιό μας εαυτό. Έχουμε την μεγάλη ιδέα, εκείνο το όνειρο που αφήσαμε σε ένα ράφι, είτε σε μια κορνίζα, θα έλεγα.
Ξεχνάμε πως και το αύριο είναι άγνωστο και αβέβαιο. Γιατί περνούμε την ζωή τόσο δεδομένη; το κάνω και γω. Σκέφτομαι πως πχ αυτο το πράγμα θα αλλάξει την ζωή μου. Γιατί απλώς να μην αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, την ζωή μου και τον εαυτό μου.
Βεβαίως και ο κόσμος έχει προβλήματα που θα ήθελε να αποφύγει είτε θα ευχόταν να μην είχε. Κι αν δεν είχαμε ποτέ πόνο και προβλήματα άραγε πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή. Θα ζούσαμε μέσα στην άγνοια. Είτε σε έναν παράδεισο, αλλά θα έπρεπε να ήμασταν τότε είτε άγγελοι είτε Άγιοι.
Επομένως ο άνθρωπος πάντα θα είναι αντιμέτωπος με το άγνωστο. Η σημασία είναι ποια οπτική θα έχει τούτης της ζωής. Ένα άγνωστο ρομαντικό γεμάτο περιπέτειες ή ένα σκοτεινό και τρομαχτικό αύριο; Ή μάλλον θα μπορούσαμε και να ενώσουμε τις δύο οπτικές.
Γιατί; Διότι ο άνθρωπος πέφτει και σηκώνεται. Υπάρχουν άνθρωποι που από τον πόνο έγιναν τα πιο λαμπερά αστέρια του ουρανού και άλλοι που έπεσαν ακόμα πιο βαθιά.
Εν τέλη η επιλογή είναι δική σου και δική μου.
Με αγάπη Αγγελική ❤
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου