Όλοι μας κάνουμε λάθη. Επιλέγουμε λάθους ανθρώπους, για κάποιο λόγο σίγουρα. Σημασία έχει να μαθαίνουμε απο εκείνα. Να μην γυρνάμε πίσω σε κάτι το οποίο έχουμε αφήσει ενώ ξέραμε βαθία μέσα μας πως δεν κάνει για μας, και πρώτα απο όλα, δεν μας κάνει καλό. Πολλές φορές έχω γυρίσει πίσω σε φιλίες ή σε σχέσεις πιστεύωντας οτί υπήρχε κάτι δυνατό, ακόμα κι αν καταβάθος ξεγελούσα τον εαυτό μου.
Εν τέλη καταλαβά πως όταν αφήνεις κάτι ή σε αφήνει, άστο. Αν έρθει θα έρθει, εσύ μην το έχεις στο πίσω μέρος του μυάλου σου οτι μπορεί και να ξανα βρεθείτε. Όπως λέει και ένα πολύ ωραίο ποιήμα του Μενέλαου Λουντέμη~~~
Να μάθεις να φεύγεις
(θα σημείωσα τα πιο συμαντικά για μένα σύμφωνα και με το σημερινό κείμενο)
...
Να φεύγεις!
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο...
~~~
Θα σας πρότεινα να διαβάσετε όλο το ποιήμα μόνοι σας, καθώς είναι καταπληκτικό και δυνατό.
Με αγάπη Αγγελικη!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου