Πόλλες φόρες προσπαθούμε να μοιάσουμε και να χωρέσουμε δίπλα στους άλλους, με αποτέλεσμα να γινόμαστε όλο και πιο μικροί. Πιστευούμε πως για να νιώθουμε και να είμαστε κουλ πρέπει να βγαίνουμε, να πηγαίνουμε σε κλαμπ και να πίνουμε. Είτε τα αποφεύγουμε όλα αυτά για να το παίξουμε καλοί.
Στην περίπτωση μου θα έλεγα πως θα ήθελα να δοκιμάσω διάφορα πράγματα, αλλα γνωρίζω τι μου αρέσει, τι θα μου άρεσε και τι όχι. Απλώς πιστευώ πως πρέπει να δίνουμε βάση με ποιους ανθρώπους δημιουργούμε αυτες τις εμπειρίες.
Αξίζουν αυτοι οι άνθρωποι να είναι κοντά μας?
Και αν είμαστε μόνοι τι γίνετε τότε?
Μάλλον συνεχίζουμε την ζωή μας, απλώς προσθέτοντας χρώμα. Ξεκινάς νέα χομπί ή παλίες συνήθιες μας, εμένα πχ είναι η ζωγραφική. Γράφεις, είναι ότι καλύτερο το να εκφράζεις αυτό που έχεις μέσα σου και σε βασανίζει. Ξεκίνα εθελοντισμό, το να βοηθάς τους άλλους σίγουρα θα σε ανταμείψει με πολύ αγάπη.
Αν θες αγάπη, πρέπει πρώτα εσύ να την δώσεις κάπου χωρίς να περιμένεις αντάλαγμα. Χωρίς να περιμένεις τίποτα.
Κάπου ανάμεσα στους άλλους θα καταλάβεις ποιος είσαι, με τα άτομα που συναναστρέφεσαι, με τα άτομα που αγαπάς και θαυμάζεις. Κοίτα τον κόσμο γύρω σου, δες τι σου αρέσει. Αυτο το ωραίο θα είσαι και εσύ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου