Πέρασε και το καλοκαίρι και σε λίγες μέρες έρχετε ο Σεπτέμβιος, καθως και το φθινόπωρο. Τα καλοκαίρια η αλήθεια είναι πως δεν τα περνώ όπως θα ήθελα. Δεν αναφέρομαι σε ακριβά ξενοδοχεία και πολυτέλεις και το πιο ακριβό ποτό ή φαγητό. Αλλά αναφέρομαι στην αλλάγη περιβάλοντος και την θάλασσα. Δεν την ευχαρηστήθηκα αρκετά όσο θα ήθελα, αλλα και τις δυο τρεις φορές που πήγα δεν κουράστηκα. Δεν ένιωσα αυτην την κούραση και ταλεπωρία του να πέρνεις πολλα πράγματα μαζί σου, να πηγαίνεις το πρωί-μεσημέρη και να ιδρώνεις. Εγώ προσωπικά προτιμω το απόγευμα, είναι πιο χαλαρά και ο ήλιος όχι τόσο δυνατός. Έφαγα λίγο παγωτό, ενα αγαπημένο μου συγκεκριμένο που αγοράζω απο ένα μαγαζί που πουλάει παγωτά. Απλως θα ήθελα το καλοκαίρι να έχει περισσότερο θάλασσα, φύση και ηρεμία.
Η ζήλια είναι ενα αίσθημα το οποίο εσωτερικέυεται σε αρκετούς ανθρώπους της σημερινής εποχής οπού αυξάνεται όλο και περισσότερο, καθώς πλέον όλοι σχεδόν συγκρίνουμε την ζωή μας και τον εαύτο μας με αυτό που βλέπουμε στα social media ή ακόμα και γύρω μας στην καθημερινότητα μας, στους περιγυρούς μας όπως φίλοι και οικογένεια. Αρχικά υπαρχούν διάφορες μορφές ζήλιας. Μια μπορεί να είναι η ανταγωνιστική. Είτε προέρχεται απο το άλλο άτομο είτε απο εμάς. Εξέρχεται ενας ανταγωνισμός οπού μετατρέπεται στον φθόνο. Πρέπει να σκεφτούμε τους λόγους για τους οποίους πάμε ενάντια σε ανθρώπους κι αν αυτο μας κάνει καλά εσωτερικά. Αν είναι μια ευχαρίστη αίσθηση, μια χαρά μακροχρόνια. Συνήθως η χάρα που πέρνουμε μολίς κέρδισουμε καποιο άτομο ή γινόμαστε καλύτερο απο αυτο, είναι μικρή και δεν μας γεμίζει. Γίατι γίνετε αυτό? Γιατί έχουμε διαφορετικό σκοπό, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μονοπάτι. Πρέπει να αφήσουμε κάτω τα αρνητικά συναισθήματα και κυρίως τον εγωισμό, και να πορευτούμε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου