girlbook

  Η ζωή μας δεν είναι για τον εαυτό μας κι μόνο, αλλά για να μοιράζουμε την αγάπη μου έχουμε μέσα μας, την καλοσύνη και το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπό μας. Ένας αγαπημένος, ο Πάτερ Παύλος ο Σιατίστης έλεγε πως ο εγωιστής είναι ανίκανος να αγαπήσει. Έχει ένα μεγάλο δίκιο. Πόλλες φορές ο εγωισμός μου με έσωσε απο το να γίνω άνθρωπος.  Με αγάπη Αγγελική !

    Ο ανθρωπός έχει συνηθίσει να τρέφει τον εαυτό του με υλικά αγαθά και εξόδους, πιστεύοντας πως μέσα απο αυτά θα βρεί την χαρά που έψαχνε και πως τελικά θα γεμίσει την άδεια του καρδιά. Βεβαίως όλα αυτα χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Μάλλον θα νιώσεις καποιο εσωτερικό κενό όπως έχω νίωσει και γω. Έχω καταλάβει κάτι απο τα 21 χρόνια της ζωής μου ( χαχα) πως οταν νιώθεις άδειος και πας π.χ για καφέ ή για σινεμά, μετα τα πράγματα είναι χειρότερα, ειδικά αν δεν περάσεις τέλεια. Ξες γιατί? Γιατί θέτεις την χαρά σου, την ευτυχία σου και την ψυχή σου σε έναν άλλον άνθρωπο, σε ένα άλλο πρόσωπο το οποιο δεν είναι καν υποχρεωμένο να σε γεμίσει. Επομένος με αυτον τον τρόπο χαλάμε και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε παράπονα, έχουμε μοναξιές και άδειες ψυχές. Περπατάμε χώρις να κοιτάξουμε γύρω μας. Μιλάμε χωρις να ακούσουμε, απλώς κοιτάμε τον άλλον δεν τον βλέπουμε. Περνά απο δίπλα μας, και εμείς δεν πήραμε καν χαμπάρι.  Σκεφτόμαστε αυτό που μας λείπει και έχουμε βάλει ό...

 Άλλη μια νέα χρονία ήρθε και μια μέρα θα ξανα περάσει θέτοντας ξανα νέους στόχους είτε επαναχρησιμοποιημένους, τους οποιούς δεν πραγματοποιήσαμε ή διότι η τύχη δεν ήταν μαζί μας. Και θα συνεχίζουμε να γιορτάζουμε είτε όχι αλλά ο χρόνος περνάει. Είναι ο ίδιος το μόνο που διαφέρει μέσα σε αυτόν είναι ο άνθρωπος. Αυτός είναι που αλλάζει ή μένει ίδιος. Τώρα μπόρει κάποιος να αλλάξει προς το καλύτερο ή στο χειρότερο. Κανείς δεν ξέρει παρα μόνο ο Θεός. Εκείνος σίγουρα ξέρει.  Περνάμε και γεμίζουμε τον χρόνο μας με ετοιμασίες και δουλείες, με άγχος και αγωνίες. Με το τι θα γίνει, και το πως θα γίνει κάτι που μπορεί να μην είναι καν δικό μας. Κι όμως εμείς πάλι τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Τρωγόμαστε και πέρνουμε και τους συνανθρώπους μας μαζί μας, στην δικία μας κόλαση και τους βασανίζουμε με τους φόβους μας.  Μάλλον παρα να θέτουμε στόχους και όνειρα και να τα γράφουμε σε ένα χαρτί το οποίο θα το δούμε μόνο εμείς ή και άλλοι, ας το κάνουμε μια μικρή προσευχή και να το αφήσουμε. ...