girlbook

 Όταν μιλάμε δεν ακούμε και δεν παρατηρούμε τι λεεί ο εαυτός μας σε εμάς και στους άλλους. Δεν ακουμέ μερικές φορές και τους άλλους, όταν υποφέρουν και προσπαθούν ψιθυριστά να μας το φωνάξουν. Δεν προσέχουμε το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποιούμε και δεν μας ενδιαφέρει να το διερεύνουμε, να το αναπτύξουμε, να το διαμορφώσουμε με αυτον τον τόσο πλούτο που έχει η ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν τόσες όμορφες λέξεις αλλά εμείς είμαστε οι ένοχοι και συνεχίζουμε να διαλέγουμε τις άσχημες. Τις λέξεις που πληγώνουν και τσακίζουν την ψυχή του άλλου. Του φίλου μας, του συντρόφου μας, της μητέρας μας ή του αδελφού μας.  Οι λέξεις έχουν δύναμη και το πιστεύω πολύ. Όχι μόνο έχουν δύναμη αλλά και ένεργεια που εκπέμπει όταν τις χρησιμοποιούμε. Τον τρόπο με τον οποίο την χρησιμοποιούμε. Η λέξη, οι λέξεις είναι αυτες που μας δίνουν την ελευθερία της έκφρασης, είτε είναι για κάτι που αγαπάμε, είτε είναι η φωνή για την ελευθερία απο την σκλαβιά την οποία κουβαλά ο άνθρωπος στα χέρια του σαν ένα μικρό μ...

 Την ομορφία σου δεν χρειάζεται να την δείχνεις παντού και σε όλους. Πρέπει να πιστέψεις μέσα σου πως είσαι όμορφη-ος και να μην σε νοιάζει αν και οι άλλοι σε βρίσκουν έτσι. Να μην σε νοιάζει αν κάποιος πρόσεξε το νέο σου κούρεμα ή τα κανούργια σου παπούτσια. Είναι τόσο ανούσιο να προσπαθούμε τόσο πολύ να αρέσουμε στους άλλους, ακόμα και ανθρώπους που δεν ξέρουμε καν. Επειδή έχεις όμαρφα μαλλία, δεν πάει να πεί πως πρέπει να τα δείξεις ή είναι το σώμα σου. Αν έχεις μια πληγή ή ένα ράμμα, αλλα εσυ συνεχίζεις να αγαπάς το σώμα σου, δεν παεί να πει πως αν δεν νιώθεις ανατά να πάς στην παραλία και να σε δουν 50 άτομα, αυτο σημαίνει πως δεν σε αγαπάς, όχι.  Μπορεί να έχω σημάδια, μπορεί να έχω ράμματα αλλα με αγαπώ ακόμα περισσότερο, αλλά δεν θέλω όλοι να τα δούν. Δεν χρειάζεται όλοι να βλέπουν την ομορφία μου. Θέλω να την κρύψω, να την  κρύψω και να με αγαπήσουν ετσί απλη και ασύμαντη που είμαι.  Με αγάπη Αγγελική