Όταν μιλάμε δεν ακούμε και δεν παρατηρούμε τι λεεί ο εαυτός μας σε εμάς και στους άλλους. Δεν ακουμέ μερικές φορές και τους άλλους, όταν υποφέρουν και προσπαθούν ψιθυριστά να μας το φωνάξουν. Δεν προσέχουμε το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποιούμε και δεν μας ενδιαφέρει να το διερεύνουμε, να το αναπτύξουμε, να το διαμορφώσουμε με αυτον τον τόσο πλούτο που έχει η ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν τόσες όμορφες λέξεις αλλά εμείς είμαστε οι ένοχοι και συνεχίζουμε να διαλέγουμε τις άσχημες. Τις λέξεις που πληγώνουν και τσακίζουν την ψυχή του άλλου. Του φίλου μας, του συντρόφου μας, της μητέρας μας ή του αδελφού μας.
Οι λέξεις έχουν δύναμη και το πιστεύω πολύ. Όχι μόνο έχουν δύναμη αλλά και ένεργεια που εκπέμπει όταν τις χρησιμοποιούμε. Τον τρόπο με τον οποίο την χρησιμοποιούμε. Η λέξη, οι λέξεις είναι αυτες που μας δίνουν την ελευθερία της έκφρασης, είτε είναι για κάτι που αγαπάμε, είτε είναι η φωνή για την ελευθερία απο την σκλαβιά την οποία κουβαλά ο άνθρωπος στα χέρια του σαν ένα μικρό μωρό. Μα δεν γνωρίζει πως αυτό που κουβαλά στα χέρια του, είναι αυτο που τον φυλακίζει, αυτο που του κάνει κακό.
Να προσέχεις τις λέξεις σου γιατι είναι ο καθρέφτης της ψυχής σου. Είναι σαν παργματικα να έχεις έναν καθρέφτη εμπρός σου και να βγαίνουν απο μέσα σου λεξείς πολλές. Άλλες καλές άλλες κακές. Εσύ είσαι ο συγγραφέας της ζωής σου, ο σεναριογράφος.
Διάλεξε με προσοχή της λέξεις σου αλλιώς θα σε διαλέξουν και θα σε μεταμορφώσουν αυτές.
Όπως λεεί ο Άγιος Ίερος Χρυσόστομος "Δεν έβλαψαν τόσο τα χρήματα που ξοδεύτηκαν άσκοπα, όσο τα λόγια που λέχθηκαν χωρίς σκοπό και κάποια ωφέλεια.''
Με αγάπη Αγγελική!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου