Σκέψεις

 Οι μέρες πέρνουν και αφήνουν τα ίχνοι τους στην ψυχή μου. Μπορώ να πω πως έζησα δίαφορες καταστάσεις στην ζωή μου, πράγματα που αλήθεια δεν πίστευα πως θα ζούσα, μα έζησα. Και όμως όλα αύτα με έκαναν αύτη που είμαι σήμερα, κι ας να μην είμαι τέλεια, είμαι έγω και μου δίνεται η ευκαιρία να γίνω καλύτερη.

 Όχι άπλως περισσότερο έξυπνη, να διαβάσω περισσότερα βιβλία, να δω περισσότερα ντοκιμαντέρ. Αλλά μου δίνεται η ευκαρία να ψαχουλέψω στην ψυχή μου, να δω τι κουβαλάω. Αλήθεια μία φορά που είδα τρόμαξα, εσύ έχεις δει ποτέ σου τι κουβαλάς μέσα σου? 

Έχω φτάσει στα 21 χρονών και σε λίγους μήνες, πρώτα ο Θεός, θα γίνω 22. Έχω ζήσει 22 περίπου χρόνια ζωής! Δεν είναι απίθανο? Άραγε ποια είμαι? Πως περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου, και γενικά όλο τον χρόνο που έχω? Ποιες είναι οι σκέψεις μου, οι φαντασίες μου? Ποια είναι η ψυχή μου? Πως με φτιάχνω κάθε μέρα? 

Μερικά απο τα πολλά ερωτήματα που κάνω κάθε φόρα όταν είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου έχοντας το κινητό στα χέρια μην μπορώντας να το αφήσω. Αυτό θα πει εθισμός φίλε μου (χαχα). 

Μου έχει λείψει ο ουρανός τόσο πολύ. Παλιά περνούσα ώρες κοντά στο παράθυρο σκεπτόμενη πόσο ωραία είναι τα σύννεφα, η δύση, η ανατόλη του ήλιου. Θυμάμαι το φεγγάρι και την πανσέληνο που γέμιζε λευκό φως στο σκοτεινό δωμάτιο μου. Θυμάμαι πόσο με συγκινούσε ο ουρανός κάθε φορά που τον έβλεπα, αυτο το μπλέ χρώμα, που ένιωθα λες και θέλω να πέσω μέσα στον ουρανό. 

Πόσο μου έλειψε ο ουρανός, πόσο μου έλειψε Εκείνος. 

Με αγάπη Αγγελική ❤️☁️